Πες τα, Θοδωρή, με πάθος!

Ξανάνοιξε το στόμα του
Τους γρίφους μας να λύσει
Τη ρότα βρήκε η γλώσσα του
Βρισιές να ξεστομίσει

Θέμα καθαρά παιδείας
Οι εκφράσεις ευπρεπείας
Κι όποιος αγωγή δεν έχει
Τι θα πει δεν το προσέχει

Όποιος δεν πήγε σε σχολειό
Δεν έμαθε το χρέος
Σαν έχει κάτι να μας πει
Να νιώθει κάποιο δέος

Θέλει σύνεση ο λόγος
Κι αρετή ο κάθε ψόγος
Κι αν αυτά τα δυο σου λείπουν,
Οι φραγμοί σ` εγκαταλείπουν

Δε θέλουμε καθηγητές
Κολλαριστά ντυμένους
Με άδειο το κεφάλι τους
Και κόντρα ξυρισμένους

Μόνο να μας αγαπάνε
Και στη γνώση να μας πάνε
Και να πάλλονται οι ψυχές μας
Σαν αγγίζουν τις χορδές μας

Πέστα, Θοδωρή, με πάθος
Μήπως γίνει και το λάθος
Και φανεί εκεί στα βάθη
Της ψυχής το κατακάθι