Ο "Φάνης" είναι στο μυαλό μου πάντα πρώτος. Ήταν το κομμάτι που μου άνοιξε την πόρτα σε μια άλλη πραγματικότητα, μακριά από την ανέμελη παιδική ζωή μου. Τα "Ζεστά Ποτά" ήταν μία από τις πρώτες κασέτες (ναι, κασέτες) που αγόρασα με το χαρτζiλίκι που μάζευα, με το μυαλό κολημμένο στις "Προσωπικές Οπτασίες" και το "Γέλα Πουλί μου". Ο "Φάνης", όμως, και τα "Κορίτσια της συγγνώμης" με ταξίδεψαν σε καταστάσεις ζόρικες και με κάποιο τρόπο αισθάνομαι πως με μεγάλωσαν.
* (Η αδυναμία μου για την λέξη "Υπόγειο" μάλλον συναντάει την αρχή της κάπου εδώ...)