Απελπισία και απόγνωση στην Πανεπιστημιούπολη

Το γεγονός ότι τα πράγματα εντός των πανεπιστημιακών χώρων της χώρας πάνε από το κακό στο χειρότερο είναι γνωστό εδώ και καιρό. Κλοπές, απειλές, καταστροφές και βιαιοπραγίες, ακόμη και σε βάρος καθηγητών, έχουν κατά καιρούς καταγγελθεί και δημοσιευθεί από διάφορα ΜΜΕ, ακόμη και από αυτά του εξωτερικού, με την Πολιτεία να παρακολουθεί -σχεδόν ατάραχη- τέτοιους είδους περιστατικά, τα οποία πλέον αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.



Η έκταση ωστόσο της διάλυσης των εκπαιδευτικών χώρων γίνεται ακόμη πιο κατανοητή αν κάποιος διαβάσει την επιστολή-καταπέλτη του καθηγητή Μάνου Στεφανίδη προς τον πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο αναγνώστης εύκολα αντιλαμβάνεται πως η Πανεπιστημιούπολη έχει αρχίσει να προσομοιάζει περισσότερο σε κακόφημο στέκι παρά σε κέντρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών.

Αρκεί να αναφερθούν τα εξής:

- Μαχαιρώματα φοιτητών που κατέληξαν στο νοσοκομείο 
- Βιαιοπραγία σε βάρος φοιτητών με σκοπό τη κλοπή
- Ληστεία ΑΤΜ στο κτήριο της Φιλοσοφικής υπό την απειλή περιστρόφου στις 8.00 το πρωί
- Οργανωμένη αποχώρηση από τον χώρο καθηγητών και μαθητών μετά τις 21.00 το βράδυ
- Ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ αστυνομικών και κακοποιών έξω από φοιτητική εστία 
- Διαρρήξεις και κλοπές στα γραφεία των καθηγητών 
- Έλλειψη φωτισμού λόγω κλοπών μεταλλικών στοιχείων από τους στύλους φωτισμού 

Αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν σε έναν χώρο κατακλυσμένο από νέους ανθρώπους που ενώ ξεκινούν το πρωί από το σπίτι τους για να μορφωθούν, καταλήγουν δαρμένοι και τρομοκρατημένοι είτε σε κάποιο φαρμακείο, είτε -ακόμη χειρότερα- σε κάποιο νοσοκομείο.


Θα μπορούσε να πει κάποιος πως το μέγεθος του προβλήματος εντοπίζεται σε δύο αράδες από την επιστολή του κ. Στεφανίδη: Η κατάσταση έχει φτάσει στο μη περαιτέρω. Κάνω έκκληση να επέμβετε και να λάβετε μέτρα προτού ζήσουμε τα χειρότερα. Και αυτό γιατί είναι πράγματι ασυνήθιστο και προκλητικό σε ευνομούμενες πολιτείες, όπως θέλετε να λέγεται και η δικιά μας, καθηγητές πανεπιστημίων να καταγγέλλουν πως αδυνατούν να κάνουν τη δουλειά τους και να κάνουν έκκληση προκειμένου να προστατευθούν από ομάδες του οργανωμένου εγκλήματος που δρουν εντός πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

«Όταν πέσει ο ήλιος ο χώρος γίνεται κρανίου τόπος»

Ενδεικτική είναι η φράση του καθηγητή Στεφανίδη σε συνέντευξη του στο zougla.gr, ότι αυτό που συμβαίνει στην Πανεπιστημιούπολη ξεπερνά κάθε νοσηρή φαντασία.

«Καθημερινά σημειώνονται περιστατικά ωμής βίας εδώ και χρόνια. Λυπάμαι που ακόμα δεν έχουν παρθεί αποφασιστικά μέτρα ώστε να διαφυλαχθεί η αρτιμέλεια και η αξιοπρέπεια των καθηγητών, των φοιτητών και του προσωπικού. Το βράδυ ο χώρος είναι απροσπέλαστος καθώς δεν φωτίζεται από κανέναν στύλο φωτισμού. Με το που πέσει το φως ο χώρος γίνεται κρανίου τόπος. Πριν λίγες μέρες ένας φοιτητής μαχαιρώθηκε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Μιλάμε για αδιανόητα πράγματα» σημείωσε μεταξύ άλλων. 

Ακούστε τη συνέντευξη του κ. Στεφανίδη στο zougla.gr

                                                   


Διαβάστε την επιστολή-καταπέλτη που έστειλε ο καθηγητής στον πρύτανη του Πανεπιστημίου 

Αξιότιμε κ. Πρύτανη,

Σας απευθύνω την παρούσα, ανοικτή επιστολή πρώτον γιατί θεωρώ ότι περαιτέρω αποσιώπηση των καθημερινών κρουσμάτων βίας που συμβαίνουν στην πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου εκθέτει όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα και φέρει τους πάντες προ των ευθυνών των, και αφετέρου επειδή αναγνωρίζω το συνεχές σας ενδιαφέρον ώστε να βελτιωθούν χρόνιες κακοδαιμονίες που ταλανίζουν το πανεπιστήμιό μας.

Αναφέρομαι στην προκλητικά αυξανόμενη παραβατικότητα και στις εγκληματικές ομάδες που δρουν ανενόχλητες στην αχανή περιοχή της πανεπιστημιούπολης Ζωγράφου και οι οποίες με τη δύση του ηλίου καθίστανται απροκάλυπτα επικίνδυνες για διδάσκοντες, για διδασκομένους και για το λοιπό προσωπικό του ΕΚΠΑ. Η κατάσταση έχει φτάσει στο μη περαιτέρω. Και η συγκάλυψη των αλλεπάλληλων κρουσμάτων βίας εξισούται με συνενοχή όλων ημών των εχόντων την ηθική αλλά και τη νομική ευθύνη. Πίσω από το αδειανό πουκάμισο ενός διάτρητου «ασύλου» ανεχόμαστε αποθρασυμένους εγκληματίες να ληστεύουν το ΑΤΜ του κτηρίου της Φιλοσοφικής υπό την απειλή περιστρόφου μπροστά στα μάτια έντρομων φοιτητών 8 το πρωί, ενώ όσοι αποχωρούν από τα μαθήματα στις 9 το βράδυ, μεταπτυχιακοί κυρίως φοιτητές και διδάσκοντες, οργανώνονται σε ομάδες για να καταφέρουν να φτάσουν μέσα στο απόλυτο σκοτάδι στα συχνά παραβιασμένα αυτοκίνητά τους.

Επειδή, κ. Πρύτανι, όλη η πανεπιστημιούπολη παραμένει αφώτιστη εδώ και πολύ καιρό δημιουργώντας σκηνικό θρίλερ, ειδικά στις πιο απομακρυσμένες σχολές. Θυμάμαι επίσης το θλιβερό γεγονός που συνέβη προ χρόνων, όταν μια ομάδα πάλι οπλοφόρων με την απειλή περιστρόφου έβγαλαν τον τέως πρόεδρο του Φαρμακευτικού Τμήματος από το αυτοκίνητό του τον λήστευσαν και διέφυγαν με αυτό.

Η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο.Κάνω έκκληση να επέμβετε και να λάβετε μέτρα προτού ζήσουμε τα χειρότερα. Δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες που κακοποιοί και περιπολικό της αστυνομίας αντάλλασσαν πυροβολισμούς έξω από τη νέα φοιτητική εστία εμπρός από το αμφιθέατρο του ΜΙΘΕ! Είναι κοινό μυστικό ότι ομάδες παραβατικών μπαινοβγαίνουν στην κεντρική φοιτητική εστία επί της οδού Ούλωφ Πάλμε, και μέσω αυτής έχουν διαρρήξει τρεις φορές το συστεγαζόμενο πανεπιστημιακό γυμναστήριο-κολυμβητήριο! Προσωπικά είμαι από τους τυχερούς, αφού το γραφείο μου στον 9ο όροφο της Φιλοσοφικής Σχολής έχει διαρρηχθεί μόνο μία φορά (!). Και μόνο μία φορά μου έσπασαν το αυτοκίνητο με την ασήμαντη [...] απώλεια ενός λάπτοπ. Μάλλον η τέχνη προστατεύει τους ιστορικούς της...

Την περασμένη Τετάρτη 24 Ιανουαρίου, η ώρα 6:30 μ.μ., μεταπτυχιακός φοιτητής του Φαρμακευτικού ληστεύεται, πορτοφόλι και λάπτοπ, μαχαιρώνεται και στέλνεται σε νοσοκομείο από τρεις τραμπούκους, οι οποίοι βέβαια παραμένουν ασύλληπτοι. Την επόμενη μέρα, 25 Ιανουαρίου, περί τις 4:30 μ.μ., οι ίδιοι τρεις τραμπούκοι ( με ένα μπουλντόγκ με προπηλακίζουν σκαιά και με καθυβρίζουν όταν τους ζητώ να φύγουν από το πανεπιστημιακό γήπεδο του τένις, το οποίο ρύπαιναν. Οι δύο συνάδελφοι φύλακες που προσέτρεξαν από το παρακείμενο πανεπιστημιακό γυμναστήριο με έσωσαν από τα χειρότερα. Αναφέρομαι σε προσωπικά παραδείγματα ώστε να μην τολμήσει κανείς να τα αμφισβητήσει. Γνωρίζετε όμως ότι σχεδόν όλοι οι συνάδελφοι έχουν ανάλογες οδυνηρές εμπειρίες. Προσερχόμεθα πλέον στην εργασία μας, ειδικά τις βραδινές ώρες, με φόβο αλλά και με ντροπή. Κι αν εμείς αισθανόμαστε έτσι, φαντάζεστε, νομίζω, πώς αισθάνονται π.χ οι πρωτοετείς μας φοιτητές, για τους οποίους έχουμε τεράστια ευθύνη, όπως πιστεύω ότι θα συμφωνείτε. Και ας μην αναφερθώ στα απίστευτα συμβάντα κλοπής ολόκληρης της στέγης της νέας βιβλιοθήκης ή των μεταλλικών στοιχείων από τους στύλους φωτισμού από Ρομά (, με αποτέλεσμα να βρίσκεται χρόνια τώρα σε εγκληματικό σκοτάδι η πανεπιστημιούπολη, το δάσος της οποίας, ειρήσθω εν παρόδω, απολαμβάνουν και εκατοντάδες περίοικοι.

Κύριε Πρύτανη, θα είναι το μεγάλο επίτευγμα της θητείας σας αν απαλλάξετε την πανεπιστημιούπολη από τα κακοποιά στοιχεία που τη λυμαίνονται ληστεύοντας, κακοποιώντας, εμπορευόμενοι ναρκωτικά κ.λπ.

Καταρχάς πρέπει τάχιστα να επαναλειτουργήσουν οι στύλοι φωτισμού. Οι πύλες εισόδου μετά τη δύση του ηλίου πρέπει να επιτρέπουν τη διέλευση οχημάτων μόνο με την επίδειξη ακαδημαϊκής ταυτότητας.Αυτοκίνητο του πανεπιστημίου πρέπει να περιπολεί συνεχώς γύρω από τα κεντρικά κτήρια από τη δύση του ηλίου ως τουλάχιστον το πέρας των μαθημάτων, έχοντας μάλιστα και σειρήνα για να χρησιμοποιηθεί ως εκφοβισμός αν παραστεί ανάγκη. Επίσης απαιτείται ενδοσυνεννόηση ανάμεσα στους φύλακες των σχολών και των φυλακίων, και ασφαλώς μεγαλύτερη εγρήγορση, γιατί σήμερα παρουσιάζονται οι ίδιοι και καταπτοημένοι και ανασφαλείς. Περισσότερο ανασφαλείς και περισσότερο εκτεθειμένοι από όλους εμάς! Τέλος, μεγαλύτερη και αμεσότερη συνεργασία με την αστυνομία, η οποία δυο τρεις φορές αν παρέμβει αστραπιαία, νομίζω ότι θα περιορίσει στο ελάχιστο την παραβατικότητα, καθώς η ανομία και η έλλειψη αστυνόμευσης δημιουργούν ολοένα αυξανόμενη ασυδοσία.

Είθε, κ. Πρύτανι, η πολιτεία να σας συντρέξει στο δύσκολο έργο σας. Όλοι εμείς πάντως, οι αγωνιώντες και αγωνιζόμενοι συνάδελφοί σας, βρισκόμαστε στο πλευρό σας.

Υ.Γ.: Σας θυμίζω την περίπτωση απομακρυθέντος υπαλλήλου μας, του κ. Φώτη Χαλκίδη, ο οποίος ήρθε πολλές φορές αντιμέτωπος με την αλβανική μαφία της Πανεπιστημιούπολης, ενώ ο γιος του Σάββας, που υπηρετεί ως φύλακας, έχει ξυλοκοπηθεί εν ώρα υπηρεσία τουλάχιστον δύο φορές με την αστυνομία τουλάχιστον στις περισσότερες των περιπτώσεων να μην παρεμβαίνει προφασιζόμενη το κόλλημα του ασύλου. Κάποτε αυτή η υποκρισία πρέπει να σταματήσει. Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου.

Μάνος Στεφανίδης

Αναπληρωτής καθηγητής του

Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ


Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ