Η «ανταλλαγή ψήφων», ένα νόμιμο παράδοξο στις αμερικανικές εκλογές

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, στις οποίες ο λαός αναδεικνύει τον πρόεδρο έμμεσα και όχι άμεσα, αφού «μεσολαβούν» οι ψήφοι των λεγόμενων εκλεκτόρων, αξιοποιεί η πρακτική της ανταλλαγής ψήφων. Πώς γίνεται αυτό; Για παράδειγμα η Σόφι Ουόρνερ ήθελε να ψηφίσει για την υποψήφια ενός τρίτου κόμματος στις αμερικανικές εκλογές, την Τζίλ Στάιν.

Αλλά ανησυχούσε ότι η ψήφος της, που θα έριχνε στην πολιτεία-κλειδί του Οχάιο, μπορεί να βοηθούσε τον ρεπουμπλικανό Ντόναλντ Τραμπ να κατακτήσει τον Λευκό Οίκο. Έτσι, μέσα από την ιστοσελίδα «Trump Traders», η 20χρονη φοιτήτρια βιολογίας στο πανεπιστήμιο Cleveland State ήρθε σε επαφή με τον Μαρκ Μπαλούντα, 44, έναν ρεπουμπλικανό δικηγόρο σε εταιρεία στην Καλιφόρνια ο οποίος αντιπαθεί τον Τραμπ και σχεδιάζει να ψηφίσει για την υποψήφια των δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον.

Οι δύο παράξενοι συνταξιδιώτες έφτασαν σε μια συμφωνία ανταλλαγής αντάξια των μελών του Κογκρέσου, εξηγεί το ΑΜΠΕ: Η Ουόρνερ θα ψήφιζε για την Κλίντον στο Οχάιο, όπου οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η διαφορά μεταξύ των υποψηφίων των δύο βασικών κομμάτων είναι μικρή, ενώ ο Μπαλούντα θα ψήφιζε για το Κόμμα των Πρασίνων και την Στάιν στην Καλιφόρνια, όπου η Κλίντον θεωρείται ότι θα εξασφαλίσει τις ψήφους των εκλεκτόρων της πολιτείας έτσι κι αλλιώς.

Δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι, η πλειοψηφία των οποίων δεν επιθυμεί να δει τον Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ έχουν εγγραφεί σε καταλόγους ανταλλαγής ψήφων ως τώρα. Δεν υπάρχει τρόπος να ελεγχθεί εάν όντως ψηφίζουν αυτό που συμφώνησαν, αν και μερικά άτομα φωτογραφίζονται με την ψήφο ανά χείρας σε selfie στις πολιτείες όπου επιτρέπεται τέτοια φωτογράφιση.

Οι ανταλλαγές αυτές εκμεταλλεύονται το ότι η απόφαση για το ποιος κερδίζει τις εκλογές δεν εξαρτάται άμεσα από τις ψήφους του λαού. Το αποτέλεσμα, μάλλον, εξαρτάται από τις γνωστές ως ψήφους εκλεκτόρων, οι οποίες «δωρίζονται» σε όποιον πλειοψήφησε σε κάθε πολιτεία, με σπάνιες εξαιρέσεις. Αυτός ή αυτή που κερδίζει τις περισσότερες ψήφους εκλεκτόρων (με κατώτατο όριο τις 270 ψήφους), γίνεται πρόεδρος, άρα πολλές φορές η ψηφοφορία σε εθνικό επίπεδο καθορίζεται από τις ψήφους σε πολύ λίγες πολιτείες.

Οι αμφιλεγόμενες πολιτείες όπως το Οχάιο αποτελούν πεδία μάχης γιατί οι ψηφοφόροι τους μπορούν να στραφούν είτε στους δημοκρατικούς είτε στους ρεπουμπλικανούς ανά έτος, οπότε παίζουν καθοριστικό ρόλο. Αντίθετα, οι ειδικοί στις δημοσκοπήσεις θεωρούν ότι πολιτείες όπως η Καλιφόρνια είναι σταθερά δημοκρατικές.

Η ιστοσελίδα «Trump Traders» είχε «ταιριάξει» 40.000 ψηφοφόρους μέχρι χθες, σύμφωνα με τον συνιδρυτή του, Τζον Σταμπς. Παρότι αποτελούν μικρό τμήμα του πληθυσμού που ψηφίζει, μερικές εκατοντάδες ψήφοι μπορεί να κάνουν μεγάλη διαφορά σε μια πολιτεία όπου οι δύο υποψήφιοι μάχονται στήθος με στήθος.

Η πρακτική αυτή φαίνεται να είναι νόμιμη. Το 2007, το 9ο Ομοσπονδιακό Εφετείο στο Σαν Φρανσίσκο αποφάνθηκε ότι η ανταλλαγή ψήφων αποτελεί είδος ελευθερίας της έκφρασης που προστατεύεται συνταγματικά, παρόλο που μερικοί μπορεί να διαφωνούν με την πρακτική.

Σαν ιδέα, η ανταλλαγή ψήφων έγινε γνωστή πρώτη φορά το 2000, όταν ορισμένοι ψηφοφόροι διερευνούσαν τρόπους για να βεβαιωθούν ότι ο Ραλφ Νέιντερ, υποψήφιος του Κόμματος των Πρασίνων, δεν θα αφαιρούσε ψήφους από τον δημοκρατικό Αλ Γκορ ώστε να παραδώσει τη νίκη στον ρεπουμπλικανό Τζορτζ Μπους τον νεότερο. Όμως οι αποκαλούμενοι «Nader Traders» απέτυχαν όταν ο Μπους κέρδισε τις εκλογές μετά από τη νίκη του στη Φλόριντα με διαφορά μόνο 537 ψήφων. Ο Νέιντερ πήρε πάνω από 97.000 ψήφους στην πολιτεία.

Η Στάιν και ο υποψήφιος των Φιλελευθέρων Γκάρι Τζόνσον συγκεντρώνουν μαζί στις δημοσκοπήσεις ποσοστό 7%, πολύ παραπάνω από το σύνηθες για τέτοια κόμματα και αρκετά ψηλό ώστε να αναβιώσει τις ανησυχίες για παρόμοιο αποτέλεσμα φέτος όπως έγινε με τους ψήφους του Νέιντερ τότε.

Newsbeast.gr