KING CRIMSON

καλοκαίρι του '69... κοσμοιστορικά γεγονότα σ' όλο τον κόσμο... αντιπολεμικές διαδηλώσεις, συγκρούσεις, μουσικά φεστιβάλ, παγκόσμια κινήματα ήταν στην καθημερινή επικαιρότητα... εκείνο το καλοκαίρι ήταν το κατώφλι πολλών αλλαγών. την ίδια εποχή στη μεγάλη βρετανία στις 5 Ιουλίου οι rolling stones δίνουν στο hyde park μία συναυλία φόρο τιμής στον δύο μέρες πριν, δολοφονημένο brian jones...


τη συναυλία θ' άνοιγε ένα άγνωστο συγκρότημα χωρίς να έχει κυκλοφορήσει καν δισκογραφική δουλειά με το όνομα κing crimson! το κοινό πάνω από 500.000 άτομα - αποκλειστικά για τους stones - κοιτά αποσβολωμένο, σοκαρισμένο απ' το πώς μια rock μπάντα βγάζει τέτοιο ήχο, δε γνωρίζει πότε σταματάει το κάθε κομμάτι, πιάνεται ανέτοιμο να δεχτεί τον καταιγισμό που δέχεται... θρίαμβος και καταστροφή μαζί. λίγους μήνες αργότερα ένα εξώφυλλο με μία αντρική μορφή μ' έκφραση τρόμου και παράνοιας, χωρίς λογότυπο συγκροτήματος, χωρίς ούτε φωτογραφία των μελών βρίσκεται σε κάθε δισκοπωλείο της μεγάλης βρετανίας...


το progressive (art) rock είχε επίσημα γεννηθεί."in the court of the crimson king"


ηχογραφήθηκε μόλις σε δέκα μέρες με τον robert fripp στην κιθάρα - μέλος μέχρι και σήμερα - τον ian mc donald στο σαξόφωνο, φλάουτο, μέλοτρον κλπ, τον greg lake στο μπάσο και στα φωνητικά και τον michael giles στα drums. στιχουργός κι οραματιστής της μπάντας ο peter sinfield...


θεωρείται από κοινό και κριτικούς το πρώτο χρονικά album του είδους που όρισε τη φιλοσοφία του προοδευτικού rock απομακρύνοντας τα blues - rock στοιχεία, δίνοντας έμφαση στην τεχνική ικανότητα και στην φαντασία των μουσικών. συμφωνικά, κλασικά στοιχεία, jazz, folk όλα μπορούσαν να υπάρχουν σ' ένα κομμάτι... δαιδαλώδες συνθέσεις, concept θεματολογία, ποιητικοί στίχοι, καλλιτεχνικά εξώφυλλα, δεν υπήρχαν όρια!!!


τ' άλμπουμ αρχίζει με το 21st century schizoid man, π' αναφέρεται στον πόλεμο του βιετνάμ ένα βαρύ proto - industrial κομμάτι με ένα αναπάντεχο free - jazz ξέσπασμα στη μέση. ας σκεφτεί κάποιος τη χρονολογία που γράφτηκε αυτό το κομμάτι και πόσο μπροστά από την εποχή του είναι...


Το δεύτερο κομμάτι είναι το i talk to the wind, αποτελεί την γαλήνη μετά την καταιγίδα, με το φλάουτο μπροστά και ήρεμες απαλές μαγευτικές μελωδίες... συνεχίζουμε με το θρυλικό epitaph με τα φοβερά συμφωνικά μέρη και τους υπέροχους υπαρξιακούς προφητικούς στίχους... ο Greg Lake καταθέτει συγκλονιστική ερμηνεία. το moonchild αρχίζει σαν όμορφη μπαλάντα και καταλήγει σε έναν instrumental αυτοσχεδιασμό. ο δίσκος κλείνει με τον καλύτερο τρόπο...


τ' ομώνυμο in the court of the crimson king με το φοβερό mellotron riff και το σταδιακό ανέβασμα στοιχειώνει για πάντα όσους άκουσαν ή θα ακούσουν αυτό το album... οι king crimson έγιναν διάσημοι, άλλαξαν μέλη και συνέχισαν χωρίς ποτέ όμως να αγγίξουν ξανά την μαγεία του συγκεκριμένου άλμπουμ... η κληρονομιά που άφησε όμως πίσω του ήταν τεράστια!!!

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]


η μουσικη ειναι απο μονη της ενα ξεχωριστο συμπαν,

ενα συμπαν αισθησεων...
η μουσικη ειναι αορατη
αλλα η αυρα της επηρεάζει
βαθυτατα τα συναισθηματα
και τις πραξεις μας

το epitaph θεωρειτε απο πολλους το καλυτερο κοματι ολων των εποχων.( ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΗΚΩ ΚΑΙ ΕΓΩ) Και να φανταστει κανεις οτι γραφτηκε το 1969!!!!!!!!!!!!!!! Σας θυμιζουν οι στιχοι κατι απο το.....ΣΗΜΕΡΑ?

φοβερο κομματι νασαι καλα!