Μικρές Ιστορίες , Μεγάλων Τραγουδιών – Μέρος 3ο

Μικρές Ιστορίες , Μεγάλων Τραγουδιών – Μέρος 3ο



7.Όνειρο Ήτανε (Αλκίνοος Ιωαννίδης)

Ένα απο τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια του Αλκίνοου. Συμπεριλαμβάνεται στο δίσκο “Ανεμοδείκτης”(1999). Η ιστορία αυτού του τραγουδιού όπως την αποκάλυψε ο ίδιος σε μία συνεντευξή του είναι η ακόλουθη…

“Ένας φίλος μου υπήρξε ερωτευμένος για μεγάλο διάστημα με μια κοπέλα, την οποία έβλεπε μόνο στον ύπνο του. Στον ξύπνιο δεν την είχε συναντήσει ποτέ. Παρ’ όλα αυτά είχαν μια κανονική ερωτική ιστορία, με τα πάνω και τα κάτω, με τις χαρές και τις λύπες. Από καιρό σε καιρό έβλεπα το φίλο μου και εκείνος μου έλεγε: “Ξέρεις,την ξαναείδα, μου είπε αυτό, εγώ της είπα το άλλο, συνέβη εκείνο, έγινε τούτο”. Μια μέρα, ένα βράδυ μάλλον ενώ κοιμόταν πάλι, ήρθε ξανά στον ύπνο του η κοπέλα, κλαίγοντας αυτή τη φορά του είπε ότι δεν θα την ξανάβλεπεποτέ ξανά και πράγματι έκτοτε δεν την ξαναείδε. Και απ’ αυτή την ιστορία έγραψα αυτό το τραγούδι.”

Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο  άδειο

κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο

Το λυγμό σου να λέει όνειρο ήτανε,

όνειρο ήτανε”…

8.Φωτιά μου (Μίλτος Πασχαλίδης)



Εκπληκτικό τραγούδι γραμμένο απο τον Μίλτο το 1998.Την ιστορία του την εξιστορεί ο ίδιος με τον δικό του τρόπο. Φλεβάρης του ’97,έπειτα από μια παράστασή μου στο “Τσάι στη Σαχάρα”, ένας φίλος μου πετάει πειρακτικά:

-“Καλή η τέχνη, δεν λέω,πάμε τώρα να σου δείξω πως γλεντάει η νεολαία”.

Μισο-θυμωμένος, μισο-περίεργος αποδέχομαι την πρόκληση. Με οδηγεί σ’ένα κλαμπ με εκκωφαντική μουσική, όπου διάφοροι ξελιγωμένοι παίρνουν μάτι τα κορίτσια που ανεβαίνουν στα τραπέζια και χορεύουν τα ποπ σκυλάδικα σουξέ της εποχής. Ο φίλος μου δείχνει να περνάει καλά και γω δεν καταλαβαίνω το γιατί. Ξαφνικά,από το πουθενά,ο dj βάζει το Ζειμπέκικο της Ευδοκίας. Το πλήθος ξενερώνει, τα κορίτσια κατεβαίνουν από τα τραπέζια εκτός απο ένα. Ένα κορίτσι με μακριά μαύρα μαλλιά χορεύει την Ευδοκία. Η άτιμη χορεύει λεβέντικα, αντρίκια, σπάνιο να δεις γυναίκα να χορεύει καλά ζειμπέκικο, έμεινα να τη χαζεύω..Γι’αυτό το κορίτσι που δεν το γνωρίζω και που ποτέ δεν το ξαναείδα, έφτιαξα το ίδιο βράδυ τη “Φωτιά μου“. Σπανίως αγαπώ τραγούδια μου. Ετούτο το αγαπώ σαν να το χει γράψει άλλος. Στην ηχογράφηση δεν μπορούσα να το τραγουδήσω. Είχα τόση αγωνία να βγει καλό που όλο κάτι μου έφταιγε και δεν ήξερα τι. Βγαίνω σκασμένος απ’το δωμάτιο της ηχογράφησης και πέφτω πάνω στον Γιάννη Πάριο, ο οποίος έγραφε στο διπλανό στούντιο. Μου κόπηκαν τα γόνατα. Λέω, από μέσα μου, μπράβο μεγάλε, όχι μόνο το είπες χάλια, αλλά σε άκουγε και ο Πάριος να το λες χάλια. Πρώτη φορά τον έβλεπα τον άνθρωπο και αμφιβάλλω αν θυμάται και ο ίδιος το περιστατικό.

Μου λέει: “Ωραίο τραγούδι. Δικό σου είναι”;

“Δικό μου. Αλλα δεν το λέω καλά”.

“Καλά το λες. Απλά άσε τις φιοριτούρες, πες το ίσια και θα σου βγει.

Με χαιρέτησε ευγενικά, μου ευχήθηκε καλή επιτυχία κι έφυγε.

Μπήκα το είπα “ίσια”και μου βγήκε.

Της φυλακής μου πόρτα εσύ και αντικλείδι κι εγώ μικρό στολίδι στον άσπρο σου λαιμό Θα πω ένα τραγούδι σήκω να το χορέψεις Τα μάτια να μου κλέψεις για πάντα πριν χαθώ.

9.Πριγκιπέσσα (Σωκράτης Μάλαμας)

Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα ασχοληθούμε με το πως γράφτηκε η “Πριγκιπέσσα” αλλά με μία άλλη ιστορία που κρύβεται πίσω απο αυτό το τραγούδι. Μεγάλος ντόρος έγινε με την ηχογράφηση του τραγουδιού απο τον Βασίλη Καρρά. Για τον αν έπρεπε να το δώσει ο Σωκράτης ή οτι ο Σωκράτης το έκανε για τα λεφτά και δεν ξέρω και εγώ για τι άλλο ειπώθηκε.

Η συνεργασία των δύο καλλιτεχνών απλή. Ο Βασίλης Καρράς ζήτησε απο τον Σωκράτη Μάλαμα τα δικαιώματα του τραγουδιού έτσι ώστε να έχει το δικαίωμα να το συμπεριλάβει σε κάποιο δικό του δίσκο. Το ιδιαίτερο σημαντικό σε αυτή την ιστορία είναι οτι τα έσοδα απο το συγκεκριμένο άλμπουμ και σε συνάρτηση  και απο το τραγούδι θα πήγαιναν  στο Κέντρου Υποστήριξης Κακοποιημένων Γυναικών (ΚΥΚΓ) της Θεσσαλονίκης. 

(συνεχιζεται... )

mousikesebeeries.gr