Ο έλληνας «κατακτητής» του Σινικού Τείχους

Ο κορυφαίος δρομέας βουνού στην Ελλάδα Δημήτρης Θεοδωρακάκος ήρθε πρώτος σε μια διαδρομή με πάνω από 5.000 σκαλοπάτια στην Κίνα


Το Σάββατο 18 Μαΐου ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος πρώτευσε σε μια πρωτότυπη διαδρομή: τον Μαραθώνιο του Σινικού Τείχους της Κίνας. Ηταν ένας αγώνας με πάνω από 5.000 σκαλοπάτια και σκαμπανεβάσματα που κάνουν το υψομετρικό του προφίλ να μοιάζει με καρδιογράφημα
Ο Μαραθώνιος του Σινικού Τείχους ήταν ένας σταθμός σε μια σειρά από διεθνείς αγώνες στους οποίους συμμετέχει φέτος ο Θεοδωρακάκος με την ομάδα της Salomon. «Φτάσαμε στην Κίνα έξι ημέρες πριν από τον αγώνα και πήγαμε κατευθείαν στα περίεργα κομμάτια της διαδρομής για να πάρουν οι μύες τους πρώτους τραυματισμούς από την ιδιαίτερη μορφολογία», λέει. Η ομάδα του είχε ζητήσει, εφόσον δεν υπήρχε έντονος συναγωνισμός, να τερματίσει μαζί με τους συναθλητές του Τζόναθαν Γουάιατ και Χόρχε Μαραβίγια. Ξέφευγε στις κατηφόρες, έκοβε ρυθμό, τους περίμενε. Τελικά τερμάτισαν μαζί σε 3 ώρες και 9 λεπτά, νέο ρεκόρ διαδρομής.

Γεννήθηκε το 1978 στο Γύθειο της Λακωνίας και ζει στον Πειραιά. Από το 1997 υπηρετεί στον Ελληνικό Στρατό. Είναι αποσπασμένος στο Ανώτατο Συμβούλιο Αθλητισμού Ενόπλων Δυνάμεων, κανονική του μονάδα όμως είναι η Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών. Συνεργάζεται με τη μονάδα του στον τομέα της διατροφής και στο πρόγραμμα εκγύμνασης των υποψήφιων βατραχανθρώπων.

Ξεχώρισε σε αρκετά αθλήματα ώσπου να καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια ως ο κορυφαίος δρομέας βουνού στην Ελλάδα. Στα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με την κωπηλασία. Αναδείχτηκε πανελληνιονίκης και αγωνίστηκε και σε παγκόσμιο πρωτάθλημα στην τετράκωπο άνευ πηδαλιούχου. Ετρεξε τον πρώτο του Μαραθώνιο το 2001 στην Αθήνα κουβαλώντας ακόμη τον υπερβολικό μυϊκό όγκο της κωπηλασίας. Στα 88 κιλά τότε και άμαθος από χιλιόμετρα, τερμάτισε σε 2 ώρες και 59 λεπτά.

Ακολούθησαν κι άλλοι Μαραθώνιοι, με τους χρόνους του να βελτιώνονται. Εφτασε, υπό την καθοδήγηση του παλιού πρωταθλητή του Μαραθωνίου Νίκου Πολιά, να κυνηγάει όριο πρόκρισης για Ολυμπιακούς Αγώνες. Με ατομικό ρεκόρ πλέον στις 2 ώρες 19 λεπτά είναι ένας από τους καλύτερους έλληνες δρομείς. Η άσφαλτος όμως δεν μπορούσε να χωρέσει τη δίψα του για αθλητικές δοκιμασίες.

Στο βουνό όμως είναι δύσκολο να τον ακολουθήσεις. «Είναι σαν να βρίσκομαι σε μια μεγάλη παιδική χαρά όπου συνέχεια δοκιμάζω το σώμα μου και την κίνησή μου», λέει. «Οι αγώνες βουνού σε απεγκλωβίζουν από το ρολόι, από τη σταθερή ταχύτητα που πρέπει να κρατάς σε έναν συμβατικό Μαραθώνιο. Τρέχεις περισσότερο με την αίσθηση. Παίζεις με τη μορφολογία του εδάφους».

«Αν φοβηθείς στις κατηφόρες και στα απότομα μονοπάτια και κρατήσεις το σώμα σου πίσω κουράζεσαι περισσότερο», λέει. «Είμαι επιφυλακτικός και προσεκτικός παράλληλα σε διαδρομές που δεν γνωρίζω καλά. Οποτε βλέπω κατηφόρα όμως αφήνω το σώμα μου ελεύθερο».