Ένα Δημόσιο Σύστημα Υγείας που «ασθενεί» - Η σκληρή καθημερινότητα του ΑμεΑ Βαγγέλη Τσαγανού

από **AETOS** 21/9/2022, 7:45 am

Ένα Δημόσιο Σύστημα Υγείας που «ασθενεί» - Η σκληρή καθημερινότητα του ΑμεΑ Βαγγέλη Τσαγανού Kapito14

Τα κακώς κείμενα του Εθνικού Συστήματος Υγείας, με τις τραγικές ελλείψεις, την αδιαφορία και την αργοπορία του κρατικού μηχανισμού, την οποία έχει πολλάκις αντιμετωπίσει ως ΑμεΑ καταγγέλλει με μακροσκελή επιστολή του στη «Ζούγκλα», ο Βαγγέλης Τσαγανός.

Ο καταγγέλλων αντιμετωπίζει σε καθημερινή βάση σοβαρά προβλήματα το τελευταίο διάστημα, καθώς η προσωπική βοηθός που πλήρωνε με χρήματα της αναπηρικής του σύνταξης, σταμάτησε για λόγους υγείας. Έτσι αφού αναφέρει την περιπέτεια που έζησε προ ημερών στο νοσοκομείο, όπως και όσα βίωσε πέρσι με την ισχυρή χιονόπτωση, παρακαλεί να βρεθεί κάποιος άνθρωπος για να τον βοηθάει, επ’ αμοιβή, σε καθημερινή τρίωρη βάση.

Ακολουθεί η μακροσκελής επιστολή του, με την ανθρώπινη έκκληση για βοήθεια, αλλά και τις περιπέτειες που έχει ζήσει κι εξακολουθεί να βιώνει στην καθημερινότητα του στην Ελλάδα ως ΑμεΑ.

«Ονομάζομαι Τσαγανός Βαγγέλης, είμαι ΑμεΑ (Άτομο με κινητική Αναπηρία) και αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα στην καθημερινότητά μου.

Ήμουν «παιδί» του ΠΙΚΠΑ Πεντέλης και Βούλας (Πατριωτικό Ίδρυμα Κοινωνικής Πρόνοιας και Αντίληψης), το οποίο πλέον έχει μετονομαστεί σε Παράρτημα Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία, έχω καταφέρει, σχεδόν, καθολική ανεξαρτησία σε σπίτι.

Γεννήθηκα με σοβαρά προβλήματα λόγω ποσοστού αναπηρίας 82% και άνω, και οι γονείς μου αντί να μου δώσουν αυτό που οι περισσότεροι γονείς θα έδιναν στο παιδί τους, αγάπη και αγκαλιά, προτίμησαν να με παρατήσουν στο πρώην ΠΙΚΠΑ Πεντέλης.

Η κυρία που με βοηθούσε στις καθημερινές μου ανάγκες, ερχόταν μόνο λίγες ώρες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Όταν έχω βοηθό και με ετοιμάζει, κυκλοφορώ καθημερινά με το ηλεκτροκίνητο αμαξίδιό μου. Είμαι ο άνθρωπος που μπορεί να συναντήσετε παντού… Οργώνω καθημερινά την Αθήνα με το ηλεκτρικό αμαξίδιό μου και επισκέπτομαι φίλους και γνωστούς ανά το Λεκανοπέδιο Αττικής, όπου κι αν διαμένουν. Ζω την ελευθερία μου χωρίς περιορισμούς… κι αυτό μου δίνει δύναμη και κίνητρο για να χαμογελάω».

Δεν μου παρέχει το κράτος προσωπική βοηθό, την πλήρωνα μόνος μου, από τη σύνταξή μου

Μένω στην Πεντέλη και, μέχρι το Σάββατο 04/09/2022, είχα προσωπικό βοηθό για τις βασικές καθημερινές μου ανάγκες, που βέβαια πλήρωνα με δικά μου χρήματα. Δυστυχώς, δεν μπορούσε να συνεχίσει τη συνεργασία μας λόγω υποχρεώσεών της. Εγώ, χωρίς βοηθό δεν μπορώ να πάω ούτε τουαλέτα μόνος μου. Ούτε τους μηροκνημοποδικούς κηδεμόνες (για την στήριξη των κάτω άκρων) δεν μπορώ να βάλω μόνος μου. Δηλαδή, εάν δεν έχω βοηθό κάθομαι κλεισμένος στο σπίτι. Βρήκα μια αντικαταστάτρια αλλά της προέκυψε πρόβλημα υγείας, παρέμεινε στο νοσοκομείο γιατί της είπαν ότι έχει καρκίνο.

Η απόσταση για να προσεγγίσει το ασθενοφόρο χωρίς βοήθεια αποτελεί πρόβλημα
Η απόσταση για να προσεγγίσει το ασθενοφόρο χωρίς βοήθεια αποτελεί πρόβλημα
Για αυτό τον λόγο αναγκάζομαι και απασχολώ το ΕΚΑΒ σχεδόν κάθε μέρα για να πηγαίνω νοσοκομείο για διακομιδή. Έχω άγχος γιατί κάνει πάνω από έξι ώρες να έρθει το ασθενοφόρο και κάθε φορά λογοδοτώ για την κατάσταση που με έχει φτάσει ως εδώ επειδή δεν έχω προσωπικό βοηθό. Το ζητούμενό μου είναι να έχω έναν άνθρωπο σε καθημερινή βάση τρείς ώρες απασχόλησης για προσωπική φροντίδα έτσι ώστε να έχω πιο ποιοτική ζωή.

Θα ήθελα ακόμη να εξηγήσω την δύσκολη και επίπονη περιπέτεια που είχα τον Ιανουάριο του 2022, όπως και τι συμβαίνει ακριβώς όταν δεν έχω βοηθό.

Όταν είχαμε την σφοδρή χιονόπτωση σχεδόν σε όλη την Αττική, από τέλος Γενάρη δεν μπορούσε να έρθει η βοηθός μου καθώς δεν λειτουργούσαν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, μα ούτε και ταξί δεν κυκλοφορούσε εύκολα. Ακόμα και τότε είχα πολύ σοβαρό πρόβλημα.

Την Τρίτη 25/1/2022 και ώρα 16.07μ.μ. τηλεφώνησα σε εταιρεία Ράδιο Ταξί και έζησα μία πολύ δυσάρεστη εμπειρία. Σήκωσε το τηλέφωνο μία υπάλληλος, μες στα νεύρα, απότομη και ανάγωγη, επειδή δεν καταλάβαινε από ποιο σημείο το ΤΑΧΙ τους θα παραλάμβανε την βοηθό μου. Μετά από μια δύσκολη επικοινωνία μου έκλεισε το τηλέφωνο απότομα λέγοντάς μου το εξής: «Δεν έχουμε ταξί κύριε, γεια σας».

Μία από εκείνες τις ημέρες του Γενάρη με την ισχυρή χιονόπτωση, δεν θυμάμαι ακριβώς ημερομηνία, είχα καλέσει το ΕΚΑΒ στις 7μμ, το απόγευμα και τους είπα ότι πρέπει να πάω νοσοκομείο. Τους εξήγησα την σοβαρότητα της κατάστασής μου και όταν τους είπα ότι χρειάζομαι διακομιδή στο νοσοκομείο η απάντηση από το κέντρο ήταν να απευθυνθώ στο Δήμο. Ύστερα ξανά κάλεσα και μου είπαν ότι λόγω ισχυρής χιονόπτωσης και λόγω κορωνοϊού θα αργήσει να έρθει.

Με πήραν τηλέφωνο από ένα σταθερό του ΕΚΑΒ στη 01.00π.μ. και μία υπάλληλος μου είπε ότι αν θέλω ασθενοφόρο θα έρθει στις 5 το πρωί! Της απάντησα ότι εάν είναι έτσι θα έρθει η βοηθός μου την επόμενη μέρα οπότε αναγκαστικά με τέτοιες συνθήκες το ακύρωσα. Περίμενα το ασθενοφόρο από τις 19:00!!! Είχε πάει η ώρα 01:00 και ακόμα περίμενα….. Έχω σοβαρό θέμα…. Δεν μπορώ να πάω μόνος μου…. Όλο αλλάζουν την σειρά μου…. Ντροπή στο σύστημα αυτό… μόνο όταν πεθαίνεις σε μαζεύουν, τελικά; Αν πρέπει να πεθάνω τότε ευχαριστώ δεν χρειάζομαι τις υπηρεσίες τους!

Ο καιρός και η Πολιτεία «πάγωσαν» την ελευθερία μου

Τα χιόνια που έπεσαν τον Γενάρη στην Αττική, έκαναν πιο δύσκολη την ζωή μου καθώς, είχα αποκλειστεί στο μικρό κατάλυμα που διαμένω για ημέρες και μάλιστα χωρίς να έχω και την δυνατότητα υδροδότησης. Η βοηθός μου δεν μπορούσε να προσεγγίσει το σημείο λόγω πάγου. Ευτυχώς κάποιοι φίλοι μου, με τον απαραίτητο εξοπλισμό ήρθαν και με απεγκλώβισαν.

Φωτογραφία από τον περσινό χιονιά
Φωτογραφία από τον περσινό χιονιά

Οι κινήσεις και οι ενέργειες μου δεν βρήκαν αντίκρισμα, καθώς ο κρατικός μηχανισμός είχε…ν’ ασχοληθεί με σπουδαιότερα πράγματα. Κι εδώ γεννάται το ερώτημα περί ευθύνης της Πολιτείας και ίσης μεταχείρισης συμπολιτών ειδικά όταν πρόκειται για άτομα με αναπηρία που χρήζουν άμεσης βοήθειας.

Να συνεχίσω και με μια πιο πρόσφατη δύσκολη περιπέτεια που είχα σε νοσοκομείο, επειδή ακριβώς δεν είχα, πάλι, προσωπικό βοηθό.

Την Κυριακή, 04/09/2022 όπως και κάθε μέρα, συνήθως πρωινές ώρες, έπρεπε να πάω τουαλέτα. Δεν είχα κανέναν να με εξυπηρετήσει σε αυτό. Δεν είχα βοηθό. Σκέφτηκα να πάω νοσοκομείο. Έτυχε να μου ξανασυμβεί και άλλες φορές αυτό όταν έπρεπε να φύγει ο βοηθός και μέχρι να έρθει ο επόμενος κρατάω την ανάγκη μου, έχω ενόχληση στο έντερο και με πονάει η κοιλιά μου σε σημείο που φοβάμαι μην πάθω ειλεό εντέρου.

Γι’ αυτό τηλεφώνησα στο 166 στις 14:33. Με πήραν από ένα σταθερό τηλέφωνο του Ε.Κ.Α.Β. στις 15:34 και μου είπαν ότι όταν ηρεμήσουν από ένα τροχαίο και υπάρξει κάποιο διαθέσιμο ασθενοφόρο θα μου στείλουν. Τους κάλεσα ξανά στον ίδιο αριθμό τηλεφώνου στις 16:23 και μου είπαν πάλι τα ίδια. Όταν πήγα να τους πω να έρθουν στη θέση μου, μου το έκλεισαν κατάμουτρα.

Ξανά έπαιρνα, έβλεπαν τον αριθμό μου και δεν απαντούσαν. Πήρα ξανά στο 166 και μου έλεγαν τα ίδια. Ήρθε τελικά το ασθενοφόρο στις 17:05. Οι υπάλληλοι του ΕΚΑΒ με δυσκόλεψαν. Για να μπω στο ασθενοφόρο, στην αρχή δεν έβγαζαν το φορείο και με έβαλαν να περπατήσω μέχρι το ασθενοφόρο όπου ανέβηκα δύο σκαλοπάτια με τη βοήθειά τους και ταλαιπωρήθηκα. Είδαν ότι δεν μπορούσα να κάτσω στο φορείο, έτσι όπως ήταν τοποθετημένο μέσα στο ασθενοφόρο, οπότε το έβγαλαν έξω και μου το έβαλαν μπροστά από την πόρτα για να κάτσω. Γενικά η συμπεριφορά των συγκεκριμένων υπαλλήλων ήταν απότομη και ανάλγητη.

Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο, στα επείγοντα, μου έβαλαν φλεβοκαθετήρα ορού. Γινόταν πανικός, είχε περίπου 12 δωμάτια όπου “στοίβαζαν” ασθενείς- περίπου τέσσερα άτομα σε κάθε τέτοιο δωμάτιο (που δεν είναι ακριβώς δωμάτιο) και ακριβώς δίπλα από την κουρτίνα άλλα δύο – τρία φορεία.

Μία υπάλληλος, δεν έχω καταλάβει αν ήταν γιατρός ή νοσηλεύτρια -ενώ της ζήτησα να με πάει κάποιος να ενεργηθώ σε τουαλέτα αρνήθηκε και μου έλεγε ότι δεν είμαι επείγον περιστατικό, ενώ ήθελε να μου βάλει σκωραμίδα (ουροδοχείο). Δεν είναι εύκολο αυτό και γι’ αυτό το λόγο δεν το δέχτηκα. Ύστερα ήρθαν δύο νοσηλευτές και με πήγαν να κάτσω σαν άνθρωπος σε τουαλέτα ΑμεΑ. (αν και η λαβή ήταν σπασμένη, αλλά αυτό είναι το λιγότερο).

Ενώ ανέμενα τα αποτελέσματα των αιματολογικών εξετάσεων, αυτό που έζησα δεν υπάρχει. Επειδή ζήτησα να μου αλλάξουν κάλτσες στους νάρθηκες και να μου βάλουν betadine στα πόδια γιατί έκανα πληγές από τις πολλές ώρες με τους νάρθηκες (καθώς κοιμήθηκα με τους νάρθηκες όλο το Σαββατόβραδο για να ανοίξω την πόρτα του σπιτιού μου στο ΕΚΑΒ) και επειδή ζήτησα να μου κάνουν μία αλλαξιά ρούχα, ένας άλλος νοσηλευτής όταν με βοηθούσε μου είπε ότι κανονικά πρέπει να πληρωθεί γι’ αυτό γιατί δεν είναι επαγγελματικά υποχρεωμένος να παρέχει τέτοιες υπηρεσίες.

Σε κάποια φάση μου είπε ότι ασχολήθηκε μαζί μου 45 λεπτά. Βασικά η ώρα που τον απασχόλησα ήταν περίπου 20 λεπτά. Δεν το περίμενα αυτό και η αλήθεια είναι δεν κοίταξα από την αρχή το χρόνο για να μετρήσω ακριβώς. Δεν μου το ξεκαθάρισαν από την αρχή ότι θα πρέπει να πληρωθεί ο νοσηλευτής. Είναι δυνατόν να πληρωθεί νοσηλευτής σε δημόσιο νοσοκομείο από ασθενή;

Τον ρώτησα πόσα θέλει και μου απάντησε: «Εσύ θα το κρίνεις αυτό». Ύστερα ζήτησε 30€ που λίγο αργότερα τα έκανε 40€. Με ρώτησε αν έχω πρόβλημα και του είπα όχι. Ο λόγος που του είπα όχι ήταν επειδή αισθάνθηκα άβολα, γιατί φοβήθηκα μην και δεν ολοκληρώσει τη βοήθεια που χρειαζόμουν. Ύστερα πήγαμε σε ένα πλησιέστερο ATM και έκανα ανάληψη 40€ και του τα έδωσα.

Το Σάββατο, 17/09/2022 κάλεσα το Ε.Κ.Α.Β. 166 για τον ίδιο λόγο κατά τι9ς 13.05μ.μ. ήρθε το ασθενοφόρο περίπου κατά τις 6:30 το απόγευμα και πήγα στο νοσοκομείο στα επείγοντα. Στην αρχή με είχαν μαζί με άλλους ασθενείς στο διάδρομο. Όταν ενεργήθηκα ζήτησα βοήθεια. Μου έστειλαν νοσοκόμο. Δεν ήταν εκπαιδευμένος ως προς την προσέγγιση των ΑμεΑ. Είχε την απαίτηση να ανασηκωθώ για να μου βάλει την πάπια. Του εξήγησα ότι δεν μπορώ και η απάντησή του ήταν ότι έχει την μέση του. Δεν με καθάρισε καλά. Έλεγε ότι τέτοια πράγματα δεν γίνονται στα επείγοντα, ότι είναι μόνος του σε ένα κτίριο, ότι τον απασχόλησα αρκετή ώρα και τον ειδοποιούσε ο βομβητής.

Οι γιατροί της Γ Παθολογικής μου έστειλαν κοινωνική λειτουργό στο διάδρομο και μου μιλούσε την ώρα που έκανα την ανάγκη μου και που με έκανε ένα πέρασμα με βρεγμένες γάζες ο νοσοκόμος. Μου πήρε κοινωνικό ιστορικό στο διάδρομο (!). Και με ρωτούσε για ποιον λόγο ήρθα στο νοσοκομείο. Όταν με έβαλαν μέσα στα εξωτερικά ιατρεία σε έναν χώρο μαζί με άλλους ασθενείς υπήρχαν και άλλες νοσηλεύτριες που δεν με φρόντιζαν όπως τους υπόλοιπους ασθενείς επειδή δεν ήμουν άρρωστος. Ένας ασθενής όμως ζήτησε από μια γιατρό να του κατεβάσει το κάγκελο από το φορείο γιατί ήταν η στιγμή που του είπαν να φύγει. Του απάντησε η γιατρός να του στείλουν νοσοκόμο και ο άνθρωπος της εξήγησε ότι είναι μια διαδικασία λιγότερο από μισό λεπτό. Του απάντησε ότι δεν είναι δική της αρμοδιότητα. Έφυγα με το ΕΚΑΒ στις 11.40π.μ. της επομένης.

Μεγάλη ταλαιπωρία

Υπάρχει άραγε σωστή Πρόνοια για την εξυπηρέτηση των ΑμεΑ; Μήπως υπάρχει μόνο το χάος; Μήπως να αυτοκτονήσω για την όλη κατάσταση που ζω; Μια μόνο φορά τον χρόνο η Κυβέρνηση και η Πολιτεία θυμάται τα ΑμεΑ. Ενώ θα έπρεπε κάθε μέρα να μεριμνούν και για εμάς, τους ανάπηρους, όλων των κατηγοριών.

Άρα το συμπέρασμα είναι ότι εμείς τα Άτομα με Αναπηρία τελικά δεν έχουμε ίσα δικαιώματα πουθενά;!

Είμαστε στην Ελλάδα του 2022 και η εξυπηρέτηση των ΑμεΑ είναι ακόμα υποβαθμισμένη σε πολλούς τομείς. Κι ερωτώ πού βρισκόμαστε, στο Μεσαίωνα;

Αυτό είναι το Δημόσιο Σύστημα Υγείας;;!!

Και εδώ να σας επισημάνω ότι οι ελλείψεις και όλα τα κακώς κείμενα, ξεκινούν από την έλλειψη οργάνωσης, την αδιαφορία και αργοπορία του κρατικού μηχανισμού.

Παρακαλώ χρειάζομαι έναν άνθρωπο να με βοηθάει, επ’ αμοιβή, σε καθημερινή 3ωρη βάση, γιατί δεν είναι λύση τα νοσοκομεία.

Με σεβασμό και εκτίμηση,

Τσαγανός Βαγγέλης

Το τηλέφωνο επικοινωνίας για όποιον μπορεί να βοηθήσει είναι διαθέσιμο, κατόπιν επικοινωνίας με την ιστοσελίδα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ