Τι συμβαίνει τη στιγμή που πεθαίνουμε; -Νέα ευρήματα από επιστήμονες

Υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες ανθρώπων που έφτασαν κοντά στο θάνατο και ανέφεραν ζωντανές αναμνήσεις, αίσθηση πως βρίσκονται έξω από το σώμα τους, έντονα φώτα και άλλα, δυστυχώς όμως οι επιστήμονες δεν είχαν ποτέ δεδομένα για το τι συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν κάποιος πεθαίνει. Σε ένα τραγικό τερτίπι της τύχης, κατάφεραν να πάρουν για πρώτη φορά συνεχόμενα δεδομένα για τη δυναμική των νευρώνων ενός εγκεφάλου κατά τη διαδικασία του θανάτου.

Όταν ένας 87χρονος ασθενής έπαθε κρίση μετά από χειρουργείο λόγω πτώσης, οι γιατροί χρησιμοποίησαν ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG) για να παρακολουθήσουν την κατάστασή του. Δυστυχώς ο ασθενής δεν τα κατάφερε και πέθανε ενώ ήταν συνδεδεμένος με το μηχάνημα. Σε συνδυασμό με την επιθυμία του να μη γίνει προσπάθεια ανάνηψης αν πεθάνει και με τη σύμφωνη γνώμη της οικογένειάς του, οι επιστήμονες μπόρεσαν να καταγράψουν την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου κατά το θάνατο με εξαιρετική ακρίβεια.

Καταγράψαμε τουλάχιστον 900 δευτερόλεπτα εγκεφαλικής δραστηριότητας κατά το χρόνο θανάτου και επικεντρωθήκαμε στην έρευνα των 30 δευτερολέπτων πριν και μετά το σταμάτημα της καρδιάς. Εκεί είδαμε αλλαγές σε μία συγκεκριμένη ομάδα νευρικών ταλαντώσεων που ονομάζουμε γάμμα, αλλά και σε μερικές ακόμα όπως δέλτα, θήτα, άλφα και βήτα ταλαντώσεις.

Οι ταλαντώσεις αυτές είναι η συλλογική ηλεκτρική δραστηριότητα των νευρώνων που λειτουργούν στον εγκέφαλο. Οι γάμμα συγκεκριμένα, συνδέονται με την ανάκλυση αναμνήσεων, το διαλογισμό και τα όνειρα.

Δεδομένου του ότι η συνδυασμένη δραστηριότητα γάμμα και άλφα συνδέεται με τις γνωστικές λειτουργίες και την ανάκληση αναμνήσεων σε υγιείς ανθρώπους, είναι ενδιαφέρον να υποθέσουμε ότι αυτή η δραστηριότητα μπορεί να υποστηρίζει τον τελευταίο απολογισμό της ζωής που λαμβάνει χώρα κοντά στο θάνατο.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν παρόμοιες μελέτες για να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα και οι ερευνητές σημειώνουν πως ο συγκεκριμένος εγκέφαλος ήταν τραυματισμένος, υπέφερε από αιμορραγία, πρήξιμο και κρίσεις, ενώ ο ασθενής είχε λάβει και μεγάλες δόσεις φαρμάκων, κάτι που μπορεί να επηρεάζει τη συμπεριφορά των νευρώνων.

Η έρευνα αμφισβητεί την κατανόησή μας για το πότε ακριβώς τελειώνει η ζωή και παράγει σημαντικά ερωτήματα, όπως αυτά που σχετίζονται με το χρόνο για τη δωρεά οργάνων. Τα δεδομένα προσφέρουν την πρώτη απόδειξη από έναν ανθρώπινο εγκέφαλο που πεθαίνει σε ένα μη-πειραματικό, πραγματικό περιβάλλον έντονης ιατρικής φροντίδας και υποστηρίζει πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να έχει τη δυνατότητα να παράγει συντονισμένη δραστηριότητα κατά τη διάρκεια του θανάτου.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Frontiers in Aging Neuroscience.