ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ… Οι Έμπουσες

Οι βρομεροί δαίμονες πού ονομάζονται Έμπουσες, κόρες της Εκάτης, έχουν καπούλια γαϊδούρας και φορούν χάλκινα σανδάλια – εκτός αν, όπως δηλώνουν μερικοί, έχουν η καθεμία ένα πόδι γαϊδούρας και ένα πόδι χάλκινο. Συνήθεια τους είναι να τρομάζουν τούς ταξιδιώτες, αλλά μπορούν να εξουδετερωθούν με βρισιές, πού στο άκουσμα τους αυτές φεύγουν σκούζοντας. Οι Έμπουσες μεταμορφώνονται σε σκύλες, αγελάδες ή όμορφες κοπέλες, και με την τελευταία αυτή μορφή πλαγιάζουν με άνδρες τη νύχτα ή κατά το μεσημεριάτικο ύπνο, και τούς απομυζούν τις ζωτικές τους δυνάμεις ώσπου αυτοί πεθαίνουν




Στην ελληνική μυθολογία η Έμπουσα ήταν ένα φάντασμα που έστελνε η Εκάτη ως προάγγελο δυστυχιών.

H Έμπουσα (αυτή που εισχωρεί) είχε την ιδιότητα να διαπερνάει τοίχους, αλλά και τις ανθρώπινες νοητικές άμυνες, ήταν δαιμονικό θηλυκό τέρας κι ανήκε στο χθόνιο λατρευτικό κύκλο της θεάς του Κάτω Κόσμου Εκάτης. Είχε κάποιες ομοιότητες με τη Λάμια.




Η Έμπουσα ήταν κόρη της φοβερής Εκάτης, της σεληνιακής φύσης που κυριαρχούσε στη μοίρα των ψυχών….

Πρόκειται για μια τρομερή οντότητα, που είχε, εκτός των άλλων, τη δυνατότητα να αλλάζει μορφές, ώστε να παρουσιάζεται σαν αγελάδα ή σαν μια υπέροχη και πολύ σαγηνευτική γυναίκα.

Τις νύχτες η Έμπουσα εγκατέλειπε τον Κάτω Κόσμο κι ανέβαινε στον κόσμο των ζωντανών. Μπορούσε να πάρει κάθε είδους μορφή.

Εμφανιζόταν στις γυναίκες και στα παιδιά για να προκαλέσει παραλυτικό τρόμο.

Η απειλή της αρχαίας Ελλάδας, ήταν, πρόσεχε, θα σε πάρει η Έμπουσα, ώστε να φρονιμεύουν τα παιδιά.

Άλλες φορές το πρόσωπό της φωτιζόταν σαν να είχε πάρει φωτιά και πολύ συχνά έπαιρνε μορφή σκύλου, όπως άλλωστε και η μητέρα της, η Εκάτη.Πίστευαν για αυτή ότι μεταμορφωνόταν συχνά: παρουσιαζόταν ως αγελάδα, πτηνό, όμορφη γυναίκα, σκύλος, δέντρο, πέτρα και με πολλές άλλες μορφές.

Ήταν μονοπόδαρη, φορούσε χάλκινο σανδάλι (χάλκινα σανδάλια φορούσε κι η Eκάτη) κι είχε καπούλια γαϊδάρου,κι έστηνε καρτέρι στις ερημιές. Αποπλανούσε τους ταξιδιώτες, τους έπινε το αίμα και τους έτρωγε τις σάρκες.

O μόνος τρόπος άμυνας των ταξιδιωτών ήταν να εκστομούν εναντίον της βωμολοχίες.

Η Έμπουσα αναφέρεται από τον Αριστοφάνη (στην κωμωδία Βάτραχοι, όπου τρομάζει τον Διόνυσο και τον Ξανθία στο δρόμο προς τον Κάτω Κόσμο) και από άλλους κωμωδιογράφους.

Από τη μυθική αυτή μορφή, `Εμπουσα αποκαλούσαν τη μητέρα του ρήτορα Αισχίνη,που ήταν ιέρεια των Μυστηρίων, επειδή παρουσιαζόταν ξαφνικά τη νύχτα στους μυούμενους και τους τρόμαζε.Η εμφάνιση της Έμπουσας ήταν πολύ κακό σημάδι, γιατίέφερνε μαζί της τον θάνατο.

Καμιά φορά έπαιρνε αλλόκοτες μορφές, γινόταν πέτρα ή ξερό δέντρο και όταν ξαφνικά ζωντάνευε προκαλούσε τόσο τρόμο, που ο άτυχος ταξιδιώτης πέθαινε επί τόπου.

Συνόψιζε όλο τον τρόμο που ένιωθαν οι άντρες απέναντι στη θηλυκότητα, που έχει μια πολύ επικίνδυνη όψη, λόγω της συνάφειας με το μηνιαίο αίμα.

Ο μόνος που την είδε και έμεινε ζωντανός, λέγεται πως ήταν ο Απολλώνιος ο Τυανέας, αυτή αινιγματική μορφή του 1ου αιώνα π.χ.