Μικρές Ιστορίες , Μεγάλων Τραγουδιών – Μέρος 2ο

Μικρές Ιστορίες , Μεγάλων Τραγουδιών – Μέρος 2ο



4.Προσέχω δυστυχως (Μάνος Ξυδούς)

Το 2002 ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου φέρνει σε κυκλοφορία ένα νέο άλμπουμ με τίτλο “Προσέχω δυστυχώς”. Στο νούμερο 3 υπήρχε το ομώνυμο τραγούδι αυτού του νέου δίσκου. Οι στίχοι και η μουσική του συγκεκριμένου τραγουδιού ανήκαν στον αξέχαστο Μάνο Ξυδούς.

Αυτό το κομμάτι λοιπόν είναι είναι εμπνευσμένο από την κόρη του Ξυδούς, την δεκαεφτάχρονη Νέλλη. Όπως είπε ο Παπακωνσταντίνου σε συνέντευξη του στο  ”συν και πλην”, η μικρή (που βρισκόταν στο στούντιο) βαρέθηκε και θέλησε να φύγει. Ο πατέρας της, της είπε να προσέχει κι αυτή του απάντησε ”προσέχω δυστυχώς…”

Αμέσως μετά, ο Μάνος το έκανε τραγούδι…

5.Φύσηξε ο βαρδάρης (Νίκος Παπάζογλου)



Οσά λόγια και να ψάξεις να βρείς για τον μεγάλο Νικόλα πάντα θα είναι ελάχιστα για να μπορέσεις να παρουσιάσεις είτε τον ίδιο είτε τα τραγούδια του.

Στο δίσκο “Μέσω Νεφών” που κυκλοφόρισε το 1986 υπήρχε και το υπέροχο “Φύσηξε ο βαρδάρης”. Ένα εκπληκτικό τραγούδι που απο πίσω του όμως κρύβει μια τραγική ιστορία.

Ο Νίκος Παπάζογλου, όταν ήταν μικρός τον πήγαινε η αδελφή του σχολείο. Ένα πρωινό στη στάση του λεωφορείου, κάτω από πολύ βροχή, ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και σκότωσε την αδελφή του μπροστά στα μάτια του μικρού τότε Νίκου. Αυτό το τραγούδι λοιπόν είναι αφιερωμένο στην αδελφή του. Είναι κάτι που πάντα ήθελε να γράψει και η αλήθεια είναι πως όταν το τραγουδούσε έκλαιγε πάντα….

“Πριν να σε χορτάσουνε τα μάτια μου
σε άρπαξε θαρρείς το λεωφορείο
κι έμεινα να κοιτώ καθώς χανόσουνα
κι έφτανε ως το κόκαλο το κρύο”

6.Η ώρα του stuff (Παύλος Σιδηρόπουλος) 




Όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος ‘Φλου’ (1978) του Παύλου Σιδηρόπουλου με τους Σπυριδούλα, συμμετείχε και μια γυναίκα που ερμήνευε την «Ώρα του stuff». Το όνομά της δεν αναφερόταν στο κάλυμμα του δίσκου.

Στη Ριζούπολη στο στούντιο της Columbia υπήρχαν δύο αίθουσες ηχογράφησης κλεισμένες με τζαμαρία. Στο τζάμι συνήθιζαν να κρεμούν πινακάκια όπου σημειωνόταν ποιος «γράφει» στην κάθε αίθουσα. Στη μία λοιπόν ήταν ο Παύλοςκαι στην άλλη η Δήμητρά Γαλάνη. Κάποια στιγμή ο Παύλος γνωρίζοντας πως η Γαλάνη δουλεύει δίπλα, πλησίασε στη τζαμαρία για να την δει και της έκανε νόημα. Εκείνη πήγε κοντά του. «Δήμητρα, έλα να τραγουδήσεις κάτι» της πρότεινε.

Φυσικά και δεν ήταν αρκετά εύκολο να το κάνεις αφού οι εταιρείες δεν επέτρεπαν τότε τις συνεργασίες. Οι συνθήκες όμως τους διευκόλυναν: δύο τζαμαρίες τους χώριζαν. Η Γαλάνη πήγε και τραγούδησε στα κλεφτά. Η συμμετοχή της θα έμενε μεταξύ τους.

(συνεχίζεται... )
mousikesebeeries.gr