Σχόλιο πάνω στό ὄτι «τό πλήρωμα τοῦ Μιαούλη μιλούσε ἀρβανίτικα»

από **LEFTERIS** 10/4/2013, 3:53 pm

Ὑπέπεσε στήν ἀντίληψί μου ὄτι «τό πλήρωμα τοῦ Μιαούλη μιλούσε ἀρβανίτικα». Θά ἤθελα νά κάνω κάποια σχόλια ἐπ' αὐτού, ἐνῷ δέν εἶμαι Ἱστορικός ἤ ἱστοριοδίφης, ἀλλά ἕνας ἁπλός μελετητής τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας.

Εἶναι γνωστό τό ἀξίωμα ὅτι ἡ ἱστορία γράφεται ἀπό τό χέρι τοῦ νικητοῦ. Προφανῶς ἡ τάξη πού ἐπεκράτησε στήν Ἐπανάσταση τοῦ ’21, ἐπηρρέασε κάποιους χρονογράφους, πλήρωσε κάποιους ἄλλους, ἔκλεισε κάποια ἄλλα στόματα, μέ τελικό ἀποτέλεσμα αὐτό πού ὀνομάζεται «Ἐπίσημος Ἱστορία» καί διδάσκεται στά σχολεῖα. Ὅποιος ὅμως διαβάσει τήν ἱστορία ἀπό τίς πηγές, οἱ ὁποῖες δέν εἶναι ἄλλες ἀπό τούς συγχρόνους τῆς Ἐπαναστάσεως (Κασομούλης, Φωτάκος, Δηλιγιάννης, Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης, Finlay κ.λπ.), ἀλλά μέ κριτικό πνεῦμα, μπορεῖ νά διακρίνει τήν παραποίηση.

Μία ἁπλή ἐρώτηση πού μπορεῖ νά ἐρωτήσει κανείς εἶναι «Πῶς γίνεται οἱ τότε παράγοντες τοῦ Ἀγῶνα νά εἶναι χωρισμένοι σέ 2 ἀντίπαλα στρατόπεδα, νά φτάσουν καί σέ ἔνοπλη σύγκρουση καί σφαγές, νά χαρακτηρίζουν οἱ μέν τούς δέ «ἀντιπατριῶτες» καί «προδότες», καί σήμερα νά τούς ἔχομε ὅλους γιά ἥρωες;» Δηλ. λογικά δέν θά ἔπρεπε νά εἶναι ἡ μία παράταξη «πατριῶτες καί ἥρωες» ἐνῷ ἡ ἄλλη «ἀντιπατριῶτες καί βολεμένοι»; Καί ὅμως στά σχολικά βιβλία, καί στούς πίνακες πού κοσμοῦν τίς τάξεις, ποζάρουν δίπλα-δίπλα ὁ Κολοκοτρώνης καί ὁ Μαυροκορδάτος!

Ἔχω καταλάβει ὅτι γιά νά προσεγγίσεις τήν ἱστορία τοῦ 1821 πρέπει νά ξεκαθαρίσεις μέ ποιά παράταξη θά ταχθεῖς: μέ τό Λαό ἤ μέ τούς Ἄρχοντες; Γιατί ἄν ταχθεῖς μέ τούς Ἄρχοντες: (Κοτσαμπάσηδες, Προύχοντες, Ἱεράρχες, ἐκτός ἐξαιρέσεων) τότε οἱ ὁπλαρχηγοί εἶναι «κάτι ξεβράκωτοι ἀγροῖκοι πού μᾶς χάλασαν τή φιλία μέ τούς Τούρκους» (ὅπως εἶπε κάποιος Πατριάρχης). Μέ ἄλλα λόγια τά πρόβατα δέν ἄντεξαν ἄλλο καί σήκωσαν κεφάλι, καί ἐμεῖς πού εἴμασταν βολεμένοι ὡς ἀντιπρόσωποι τοῦ λαοῦ καί μεσάζοντες (μέ ὅλα τά πλεονεκτήματα τοῦ μεσάζοντος) τῶν Τούρκων τί θά κάνουμε τώρα; Ποιόν θά ἀρμέγομε;

Ἄν ταχθεῖς μέ τό λαό, ὅπως ἀνεπιφύλακτα δηλώνω καί ὁ γράφων, τότε αὐτοί οἱ πράγματι ἀγράμματοι, ἄγριοι πολεμιστές, εἶναι αὐτοί πού ξεκίνησαν ἕναν ἁγνό ἀγῶνα γιά τήν δημιουργία ἑνός Ἐθνικοῦ Κράτους. Εἶναι οἱ πραγματικοί Ἥρωές μας. Εἶναι αὐτοί πού μᾶς ὑπενθύμισαν ὅτι δέν εἴμαστε μόνο Ρωμαῖοι, ἀλλά Ἕλληνες. Ὅμως ὑποσκελίστηκαν ἀπό τόν ἑσμό τόν Φαναριωτῶν (τύπου Μαυροκορδάτου) καί λοιπόν πολιτηκάντηδων (τύπου Κουντουριώτη), οἱ ὁποῖοι μέ τίς δολοπλοκίες τους, τό χρῆμα, καί τήν τακτική τοῦ «διαίρει καί βασίλευε» κατάφεραν νά κιβδηλώσουν τήν Ἐπανάσταση, νά τή σβήσουν (Ἰμπραήμ) καί νά τή θέσουν ὑπό τήν προστασία τῶν Μ. Δυνάμεων, γιά νά μπορέσουν νά κυβερνήσουν αὐτοί στό νεοσύστατο κράτος. Δέν τούς πείραζε πού θά ἐγίνετο ἕνα προτεκτοράτο τῆς Βρετανίας. Ἀρκεῖ νά διατηροῦσαν τή θέση πού εἶχαν στό Ὀθωμανικό Κράτος. Ὅποιος δέν πιστεύει τό «προτεκτοράτο», ἅς κοιτάξει τό Δελτίο Ἀστυνομικῆς Ταυτότητός του. Δέν γράφει πουθενά ὅτι εἴμεθα Ἕλληνες Πολίται. Γιατί τό Πολίτης προϋποθέτει Αὐτόνομο Κράτος. Ἄν ἔχει τήν παλαιά ταυτότητα, αὐτή ἀναγράφει «Ὑπηκοότητα Ἑλληνική». Ἐάν δέ ἔχει τή νέα, τά πράγματα γίνονται ἀκόμα χειρότερα. Ἀναγράφει «Ἰθαγένεια Ἑλληνική», οὔτε καν ὑπηκοότητα. Πάντως πουθενά Ἕλλην Πολίτης. Ἐνῷ στά Εὐρωπαϊκά Κράτη εἶναι Citizens, ἤτοι Πολίται.

Γιά νά εἰσέλθω σιγά-σιγά στό θέμα μας ὅμως πρέπει νά ξεκαθαρίσουμε, ἱστορικά, τή σχέση Ἑλλήνων καί Ἀλβανῶν. Ὅπως προκύπτει ἀπό τή γλωσσολογική ἔρευνα τοῦ Ἰακώβου Θωμοπούλου στό ἐξαίρετο καί κλασσικό βιβλίο τοῦ «Πελασγικά», γραμμένο τό 1912, τά Ἀλβανικά εἶναι ἐξέλιξη τῶν Πελασγικῶν, ὅπως καί τά ἀρχαῖα Ἑλληνικά. Αὐτοί διετήρησαν περισσότερο τούς γραμματικούς τύπους, ἐνῷ ἐμεῖς τά θέματα. Ἄρα ἀπό ἄποψι καταγωγῆς εἴμαστε ἀδελφικά φῦλα (ἄν ἑξαιρέσομε βεβαίως τίς Δειναρικές-Καυκάσιες προσμίξεις πού ἔγιναν στούς ἀρχαίους Ἰλλυριούς).

Γιά νά ἔλθουμε σέ πλησιέστερες ἐποχές, ὅταν κατά τόν 15ο αἱ. ἡ Ὀθωμανική λαῖλαψ σάρωνε τήν Εὐρώπη, οἱ Ἀλβανοί, Χριστιανικό Ἔθνος, ὑπό τόν Γεώργιο Καστριώτη-Σκεντέρμπεη (τόν ἐξισλάμισαν μικρό παιδί ἀλλά ἀργότερα ἀπέδρασε καί ἀπεκήρυξε τό Ἰσλάμ) ἀντιτάχθησαν σθεναρά, καί θά μποροῦσε νά ἐξελιχθεῖ πολύ διαφορετικά ἡ ἱστορία, ἄν οἱ ἡγέτες μποροῦσαν νά ἀφήσουν τίς μικρότητες καί ἔσπευδαν νά ἑνωθοῦν. Κατά τή διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας οἱ Ἀλβανοί ἐξισλαμίσθησαν, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, ἀλλά διετήρησαν ἐθνολογική ταυτότητα. Αὐτό φαίνεται ἀπό τήν περίπτωση τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ τῶν Ἰωαννίνων, ὅπου ξεσηκώθηκαν κατά τῶν Τούρκων.

Στήν ἀρχή τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως οἱ ὁπλαρχηγοί ἐπωφελήθηκαν ἀπό τήν ἀνταρσία τοῦ Ἀλῆ κατά τοῦ Σουλτάνου, καί τάχθηκαν στό πλευρό του, σέ συνεργασία μέ τούς Ἀλβανούς. Ἔτσι δέν ἦταν ξεκάθαρο στό Σουλτάνο ὅτι ξεκίνησε Ἑλληνική Ἐθνική Ἐξέγερση, ἀλλά ἐφαίνετο ὅτι ἁπλά βοηθοῦν τόν Ἀλή Πασά. Ἡ συνεργασία Ἑλλήνων καί Ἀλβανῶν κρατοῦσε καλά, μέχρι πού ἀμαυρώθηκε ἀπό δύο γεγονότα: τό ὁλοκαύτωμα τοῦ Γαρδικίου καί τήν ἅλωση τῆς Τριπόλεως (Τριπολιτσᾶς). Δυστυχῶς οἱ Ἕλληνες, (πιεσμένοι ἀπό 4 αἰῶνες σκλαβιάς, θά προσθέσω, γιά νά δικαιολογήσω τά ἀδικαιολόγητα) ἐπιδόθηκαν σέ τρομακτικές σφαγές εἰς βάρος τῶν Τούρκων. (Δέν τά ἀναφέρουν αὐτά στά σχολεῖα, δέν μᾶς συμφέρει). Ἐπίσης ἐπρόβησαν καί σέ ἀναγκαστικές ἐκχριστιανίσεις, ἄν εἶναι δυνατόν κάτι τέτοιο. Ὁ Χριστός εἶχε πεῖ «ὅστις θέλει» καί ἐκεῖνοι τούς ἐβάφτιζαν μέ τό ζόρι. Βλέποντας αὐτά οἱ Μουσουλμάνοι Ἀλβανοί φοβήθηκαν μήν ἀλλάξουν τόν Τοῦρκο σουλτάνο μέ Ἕλληνα, καί μάλιστα ἀλλόθρησκο γιά αὐτούς, καί ἔκαναν πίσω. Ἔτσι χάθηκαν πολύτιμοι συνεργάτες, καί προσετέθησαν στούς ἐχθρούς. Αὐτά περί τῶν Ἀλβανῶν τοῦ 1800.

Τό θέμα τοῦ πληρώματος τώρα, εἶναι διαφορετικό. Πρέπει νά ἐξεταστεῖ πρῶτα τό ὑπό ποιάν ἰδιότητα προσήρχοντο ἄνθρωποι στά πολεμικά πλοῖα καί κατόπιν συζητοῦμε διά τή γλώσσα των και κατ 'επέκτασιν διά τήν ἐθνικότητά των. Στά 2-3 πρῶτα χρόνια τῆς Ἐπαναστάσεως οἱ ἄνθρωποι ἦτο ἁγνοί καί ἀπονήρευτοι. Ἀμόρφωτοι σκλάβοι, δέν γνώριζαν ἀπό διπλωματία καί ἴντριγγες. Ὅσοι ἐδέχθησαν τό μήνυμα τῆς Ἐπαναστάσεως, καί δέν ἦταν βολεμένοι, ἄδραχναν τά ὅπλα καί ἐνετάσσοντο σέ κάποιο σῶμα. Τό ἴδιο καί τά καράβια τῶν νησιωτῶν. Μέ ἰδιωτικά ἔξοδα ἐξοπλίσθησαν καί ἔγιναν ἀπό σιταγωγά πολεμικά! Οἱ ραγιάδες μέ ἐνθουσιασμό ἔδιναν τό αἷμα τους, χωρίς μισθό, ἁπλά μέ ὁμόλογα εὐχαριστίας καί ἀναγνωρίσεως ἀπό τίς ἑπόμενες γενιές: τά παιδιά τους, τά ἐγγόνια τους, ἐμᾶς...

Ὅταν ᾖρθε ὁ διάβολος ὁ Μαυροκορδάτος καί τό σινάφι τοῦ, τύλιξε τούς ἀπονήρευτους ἀγωνιστᾶς, καί ἄρχισε νά στρέφει τόν ἕνα κατά τοῦ ἄλλου. Παρήγγειλε καί τό 1ο δάνειο ἀπό τήν Ἀγγλία, λές καί ἦταν σίγουρο ὅτι θά ἀπελευθερώνετο ἡ Ἑλλάς (ἤ μήπως ἦταν σίγουρο Wink

, 800.000 λίρες, (ἀπό τίς ὁποῖες χρησιμοποιήθησαν γιά τόν Ἀγῶνα πολύ λίγες, τῆς τάξεως τῶν δεκάδων χιλιάδων), γιά νά μπορεῖ νά λαδώνει, καί νά ἡ ἀντιπολίτευση! Αὐτή μας ἔλειπε! Ἔστρεψάν τους Ρουμελιῶτες ἐναντίον τῶν Μοραϊτῶν καί κατασφάχτηκε ὁ κοσμάκης γιά νά μήν ἔχουν μεγάλη ἐξουσία οἱ ὁπλαρχηγοί, καί κινδυνεύσει ἡ ἐξουσία τῶν καρεκλοκενταύρων. Εἶναι φρικτό νά τό διαβάζεις στήν Ἱστορία. Δέν τό χωράει ὁ νοῦς. Ὁ Ἰμπραήμ νά καίει τήν Πελοπόννησο καί αὐτοί νά φωνάζουν «Ἀπολώλαμεν ἀδελφοί ἄν βγάλουμε τόν Κολοκοτρώνη ἀπό τή φυλακή!», τόν μοναδικό πού μποροῦσε νά τόν σταματήσει. Ἤ ὁ Ὀρλάνδος, αὐτός πού «διεχειρίζετο» τό δάνειο στό Λονδίνο, πού τό ἔτρωγε, στήν καθομιλουμένη, νά γράφει στόν πεθερό του, τόν «Ἐκλαμπρότατο Πρόεδρον» Κουντουριώτη, ἕναν «ὀρθό»-χονδρο ξεκούτη, πιόνι τοῦ «Πρίγκηπα» Μαυροκορδάτου (χωρίς πριγκηπάτο): «Ἀδελφέ. Τέτοια σκυλιά τά φυλάττετε ἀκόμη; Κρίσιν θέλουν αὐτοί; Καί τί κακόν ἄφησαν νά μήν τό κάνουν;» (1)

Αὐτοί λοιπόν ἦταν στά πράγματα. Αὐτοί εἶχαν τό «κεμέρι». Τόν πακτωλό. Τό τσέκμπουκ θά λέγαμε σήμερα. Καί οἱ κολλητοί τους ἔγλειφαν κανένα κόκκαλο. Ὅσοι ὅμως εἶχαν ἦθος, σάν τό Γέρο τοῦ Μοριά, καί δέν προσκυνοῦσαν Πρίτζηπες καί Ἐκλαμπροτάτους, τούς ἔτρωγε ἡ μαυρίλα, σέ καμμιά τρῦπα...

Ὁ φτωχός ραγιάς, πού πρώτη φορά ἔβλεπε χρυσό, ξελογιάστηκε. Ἔτσι ἄρχισε τό μεγάλο πρόβλημα τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ ’21, αὐτό πού οὐσιαστικά μᾶς ὁδήγησε στήν ἀποτυχία τῆς ἐπαναστάσεως (ἁπλά ἀλλάξαμε σουλτάνο), ἡ μισθοφορία. Τά ἀσκέρια ζητοῦσαν λεφτά γιά νά πολεμήσουν, τά πληρώματα δέν ἔμπαιναν στά καράβια ἄν δέν ἔπαιρναν τό μηνιάτικο. Τώρα δέν ἀρκοῦσε ἕνα φλογερό κήρυγμα τοῦ Κολοκοτρώνη, ἤ ἕνα χοντρό ἀστεῖο τοῦ Καραϊσκάκη γιά νά ἐμψυχώσει τά παλικάρια. Τώρα χρειαζόταν καί λάδι... Καί τό ἐλαιοδοχεῖο τό διεχειρίζοντο οἱ Προύχοντες. Ἔφτιαξαν ἕνα μισθοφορικό σῶμα ὑπό τόν Γκούρα γιά τήν προστασία τους, καί δέν πλήρωναν τά ὑπόλοιπα ἀγωνιστικά σώματα. Μερικά ψίχουλα τούς πετούσαν. Τά λέει καί ὁ Μακρυγιάννης, ἐκ τῶν ὑστέρων, ἀφοῦ τούς ὑπηρέτησε καί κατάλαβε τί κομάσια ἦταν.

Γιά αὐτό ἔγραψα πρωτύτερα γιά τήν ἰδιότητα τῶν πληρωμάτων καί ὄχι γιά τήν ἐθνικότητα. Ἄν ἕνα πλήρωμα εἶναι ἐθελοντικό, ἐθνικό (δηλ. ἑνωμένο) καί παθιασμένο γιά τή λευτεριά τοῦ, δέν ὑπολογίζει κόπους καί θυσίες, εἶναι ἀήττητο. Ἄν εἶναι μισθοφορικό...

Τώρα ἄν υπονοείται ὅτι τό πλήρῶμα τοῦ Μιαούλη ἦτο Ἀλβανοί, έπειδή ὀμιλοῦσαν τά αρβανίτικα, αὐτό ἐἶναι ἔξω ἀπό τὴν πραγματικότητα. Ὅπως λέει καὶ ὁ κ. Καργάκος, ὁ γνωστός ἀκαδημαϊκός καὶ ἱστορικός (2) ἐθνολογικά ὀἱ Ἀρβανίτες ἐἶναι κατά 3/4 καθαροί Ἕλληνες. Ἀκόμα καὶ τὸ ἐναπομείναν 1/4 ἔχουν ἑλληνική συνείδηση, πλην ἴσως ἐλάχιστων ἐξαιρέσεων. Ἀπλά ἔμαθαν τὰ ἀλβανικά (μιας καὶ ἐἶναι ἰσχυρότερη γλώσσα, ἀφοῦ ἐἶναι πιο ἀπλή) για να ἀπαλλαγούν ἀπό τοὺς κατατρεγμοῦς που ὑφίσταντο ἀπό τοὺς Τουρκαλβανούς. Δοκιμάστε να ῥωτήσετε τοὺς σημερινοῦς Ἀρνανίτας ἀν ἐἶναι Ἕλληνες ἢ ὄχι. Αὐτοί τῶν ὁποίων τὰ ἐπίθετα συνήθως ἐἶναι δισύλλαβα καὶ σημαίνουν κάτι στα ἀλβανικά, ὅπως μήλο, κρεμμύδι, καρπούζι (κέπ-ας, ντάρδ-ας, σιάρκ-ος,γκέκ-ας, γκίν-ος κ.λπ.). Πολλοί δέν γνωρίζουν καν ὅτι ἐἶναι ἀρβανίτικα τὰ ἐπίθετά τους.Τὰ Σπάτα καὶ τὰ Λιόσια ἐἶναι ἄλλα δύο τέτοια παραδείγματα.

Ἀλλα ἀκόμα κι ἀν ἐἴχε λεχθεί ὅτι τὸ πλήρωμα τοῦ Μιαούλη ἦτο Ἀλβανοί δεν θα ἐξεπληττόμην. Ἄν ἐδέχοντο μέ λιγότερα χρήματα νά πολεμοῦν, γιατί νά πληρώνει Ὑδραίους; Μήπως στό Βυζάντιο δέν εἴχαμε τό ἴδιο πρόβλημα, μέ τά γνωστά τραγικά ἀποτελέσματα; Ἔτσι, νομίζω ὅτι ἡ ἑστίαση στή γλώσσα καί τήν καταγωγή τοῦ πληρώματος ἑνός πολεμικοῦ καραβιοῦ πού ἀγωνίζεται γιά τή σύσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους εἶναι σάν νά κοιτοῦμε τό δέντρο καί νά μήν βλέπομε τό δάσος. Τό σημαντικότερο ἐρώτημα εἶναι: Ποιό εἶναι τό κίνητρο ποῦ ὠθεῖ κάποιον νά πολεμήσει; Τό χρῆμα ἤ ἡ λευτεριά;

Υ.Γ.

[1] Ἀρχεία Κουντουριώτου, τ. Δ, σ. 583 (Τά ψιλά γράμματα τῆς Ἱστορίας, Παναγόπουλος, σ. 319)

[2] Ἀλβανοί, Ἀρβανίτες, Ἕλληνες, Μελέτες Σαράντος Καργάκος 1999

Πολλές φορές ἔχω τήν ἀπορία: ἄν ὁ Κολοκοτρώνης ἄκουγε τόν Καραϊσκάκη πού τοῦ πρότεινε νά συνεργαστοῦν γιά νά ξεκάνουν τήν ἑταιρεία δολοφόνων πού ἐλέγετο Κυβέρνηση καί Ἄρειος Πάγος (Κουντουριώτης, Μαυροκορδάτος, Κωλέττης καί σία) τί θά ἐγίνετο; Θά μᾶς ἔσβηνε ἡ Εὐρώπη ὡς ἀντάρτες, ὅπως ἐφοβεῖτο ὁ Γέρος, ἤ θά ἀπελευθερωνόμεθα μόνοι μας, καί θά ἱδρύαμε ΚΡΑΤΟΣ;

Μόν. Κλαυδιανός
Ἅγιον Ὄρος

Πηγή: ClopYPastE.gr - ClopYandPastE.gr - ClopYandPastE.blogspot.com