Το δικαίωμα της λήθης στο Διαδίκτυο

από **domer** 2/6/2014, 10:04 am

Απόφαση του δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) δίνει το δικαίωμα στους ανθρώπους να «λησμονηθούν», αναγκάζοντας τη Google και άλλες μηχανές αναζήτησης να καταργήσουν ορισμένες συνδέσεις από τα αποτελέσματα των αναζητήσεών τους.

Τι θα μπορούσαν να είναι αυτά τα πράγματα που ένας άνθρωπος θα ήθελε να «ξεχαστούν» (με άλλα λόγια να χαθούν) από τη διαδικτυακή μνήμη;

Ο Mario Costeja Gonzalez θα ήθελε η Google να σταματήσει να βγάζει στα αποτελέσματα των αναζητήσεών της το γεγονός ότι το σπίτι του είχε βγει σε δημοπρασία πριν από 16 χρόνια, όταν αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, γράφει ο Chris Stokel-Walker για το BBC News Magazine.

Ο νόμος που δίνει στους χρήστες του διαδικτύου το «δικαίωμα να ξεχαστούν» είχε προταθεί για πρώτη φορά πριν από δύο χρόνια.

Όμως η Google διαφωνεί με την κίνηση αυτή, ενώ μια εκστρατεία κατά της λογοκρισίας με τίτλο «Index on Censorship» προειδοποιεί για τους κινδύνους που υπάρχουν αν επιτραπεί στους ανθρώπους να «ξεπλένουν» την προσωπική τους ιστορία.

Ποιος όμως θα μπορούσε να κάνει χρήση αυτού του νόμου και γιατί;

1. Υποψήφιοι τους οποίους οι εργοδότες «ελέγχουν» μέσω της Google

Οι εργοδότες συνηθίζουν να μαθαίνουν για το ιστορικό των πιθανών υποψηφίων για μια θέση εργασίας μέσω των μηχανών αναζήτησης της Google. Κάποιες φορές οι φωτογραφίες και αναρτήσεις τους μπορεί να ερμηνευθούν με τέτοιο τρόπο, που να σταθεί εμπόδιο στο να συμμετάσχουν στη διαδικασία της συνέντευξης.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής δημόσιας πολιτικής του ινστιτούτου Chartered Institute of Personnel and Development (CIPD), Ben Wilmott, το 40% των εργοδοτών ψάχνει τα προφίλ των υποψηφίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προκειμένου να πάρει αποφάσεις για το ενδεχόμενο πρόσληψης.

2. Θύματα ενδοοικογενειακής βίας

Δεν είναι λίγες οι φορές που τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας ζουν με τον τρόμο ότι ο πρώην βίαιος σύντροφός τους θα προσπαθήσει να τους αναζητήσει και εντοπίσει. Τα θύματα βλέπουν τα ονόματά τους να φιγουράρουν σε δημοσιεύματα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για τα εγκλήματα των συντρόφων τους. Οι λεπτομέρειες γύρω από τη δυστυχισμένη σχέση και τις τρομακτικές σκηνές βίας που έζησαν παραμένουν για πάντα συνδεδεμένες με το όνομά τους, ακόμη κι όταν θέλουν να προχωρήσουν στη ζωή τους και να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα.

«Καλωσορίζουμε οποιαδήποτε απόφαση και αλλαγή που δίνει την ευκαιρία στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας να έχουν περισσότερο έλεγχο γύρω από τα προσωπικά τους στοιχεία στο διαδίκτυο» σχολίασε η διευθύνουσα σύμβουλος της οργάνωσης Women's Aid, Polly Neate.

3. Αιτούντες άσυλο

Πολλοί αιτούντες ασύλου ανησυχούν για το κατά πόσο τα στοιχεία τους και το πού βρίσκονται είναι γνωστά ή όχι, σύμφωνα με τον Andy Warmington ο οποίος εργάζεται σε μια φιλανθρωπική οργάνωση της Αγγλίας που βοηθά μετανάστες.

«Το να μπορούν να επικοινωνήσουν με τη Google ή το Facebook και να μπορούν να αφαιρέσουν ολοκληρωτικά τα προσωπικά τους δεδομένα, τους δίνει έλεγχο επάνω στο φόβο τους και τους κινδύνους που πιστεύουν ότι αντιμετωπίζουν» πρόσθεσε.

Το φαινόμενο Στράιζαντ

Όσοι παλέψουν για το δικαίωμά τους αυτό θα πρέπει να γνωρίζουν ακόμη, καταλήγει ο αρθρογράφος, το λεγόμενο «φαινόμενο Στράιζαντ».

Όταν στο παρελθόν η διάσημη τραγουδίστρια και ηθοποιός Μπάρμπρα Στράιζαντ προσπάθησε να εμποδίσει τη δημοσίευση φωτογραφιών από το παραθαλάσσιο σπίτι της, η κάλυψη που έτυχε το θέμα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθεί τελικά ο αριθμός των ανθρώπων που είδαν τις φωτογραφίες.

ΠηΓη sofokleousin